U’ matrimoniu, ‘u sapiti, ricinu ca è un’istituzioni,
vor firi ca riguarda i “fundamintali” di unu Statu,
cosa di cui ‘un si po’ fari a menu, comu certi voti i ‘gnizioni,
inizia c’amuri, torti e ciuri e finisci a camurria, comu ‘u surdatu !

A parti i mutivi cumuni a tutti già parrati,
c’è ‘na cosa ca nuddu pensa e nun è grata,
i masculi d’età ‘u sannu e sunnu prioccupati,
si chiama, senti a mia, ‘a “ciatata” …

Ma ‘sta “ciatata” chi cabasisi è,
possibili ca spunta sulu ora, ddoppu anni ?
E vistu ca siti in dubbiu e cu’ tanti perché,
cuminciamu dall’iniziu, quannu l’amuri era “canni canni”.

Vi ricurdati ‘sti palori: amuri, cori miu,
senza di tia un pozzu viviri, sangu du’ me’ sangu,
e putissi continuari all’infinitu, finu c’arriva “ciatu miu” !
E chistu è u veru “gruppu”, amici ‘i rangu.

Di una ca ti rici “ciatu miu” ti po’ mai lamintari ?
U’ ciatu è u’ respiru, ‘a vita vordiri,
l’avissi, da matina a sira, ringraziari e vasari,
e accussì fai, finu a quannu capisci comu agiri…

E ‘stu “ciatu” tu suppuorti sempri, nno’ lettu:
da principiu odurusu e d’autri cosi accumpagnatu,
ma poi, doppu tant’anni, curcatu e cupertu,
resta ‘a “ciatata” ca sapi di cipudda e agghiu ‘ncilippatu !

Ora ci arristò un olezzu rintra ‘a vucca,
ca ‘un ci po’ nenti: sapi sulu ‘i puzza !
Allura, fa’ finta ‘i nenti e fai comu ‘a mucca
ti giri di latu e duni i spaddi a ‘sta “cucuzza” …

A ‘stu puntu c’è sulu ‘na dumanna ‘i fari:
l’avemu tutti i siri a suppurtari ?
Carma, nun cunsidirati, però, sulu ‘sta “digrazia” subita,
ricurdati in eternu: finchè c’è ciatu c’è VITA …